1984 ⇒ 2009 - 25 jaar SFC Genk

1984 ⇒ 2009 - 25 jaar SFC Genk, een klein stukje geschiedenis.

Een aantal onder U zal het zich wellicht herinneren wanneer het allemaal begonnen is. Sommige van onze leden zijn er al van het prille begin bij, anderen zijn er ooit bij geweest, dan hebben ze een tijdje afgehaakt om nadien de draad terug op te pikken. Aangezien 2009 ons jubileum jaar was, willen wij even terugblikken op deze afgelopen 25 jaar en U laten meeleven hoe het allemaal ontstaan is. De alleereerste bijeenkomsten, de eerste uitstappen, de meetings, foto's uit de oude doos, enz...

DE EERSTE CONTACTEN

De allereerste contacten dateren uit het najaar van 1983. Genkenaar Ciofi Moreno nam de beslissing om in de wijk winterslag een typisch Italiaans café te openen. Als fervente Ferrarifan gaf hij zijn zaak de naam " Pub Ferrari ". Het verhaal deed onmiddellijk de ronde en binnen de korste keren werd dit lokaal het trefpunt van alle autosportliefhebbers en in het bijzonder de talrijke Ferrarifans. Hun geliefkoosd onderwerp: de F1 natuurlijk en alles rond de mythe Ferrari. Een aantal van hen met Italiaanse origine vertelden dat er in Italië talrijke Ferrari Fanclubs bestonden. Verder opzoekwerk via Italiaanse tijdschriften (o.a. Autosprint) bracht aan het licht dat deze clubs officieel erkend waren door de Ferrari-fabrieken in Maranello. Als dit in La Bella Italia kan, waarom ook niet bij ons, dacht Moreno onmiddellijk.

De zaakvoerder van de Pub Ferrari nam dan het initiatief en besloot om ook in Genk een Club op te richten. Hij voertuigde een aantal van zijn trouwe klanten om zijn idee te volgen. Op 5 februari 1984 volgde in Pub Ferrari een eerste bijeenkomst. De aanwezigen besloten om een brief te schrijven naar Ing. Enzo Ferrari met de vraag om een officiële Ferrari Club te mogen oprichten en om het bijhorende logo van deze Club goed te keuren. De eerste stap was genomen. Het antwoord liet echter op zich wachten (dat is soms de dag van vandaag 'helaas' nog onveranderd, nvdr.)

Ondertussen wordt de jonge club uitgenodigd door het Comité Gilles Villeneuve om deel te nemen aan een tentoonstelling op het circuit van Zolder. Samen met de Jacky Ickx-Club uit Brussel werd er van 10 april tem 15 april 1984 een modelbouwtentoonstelling ingericht. Dit naar aanleiding van de geplande herdenkingsplechtigheid "Memorial Gilles Villeneuve" op 11 april. op het limburgse circuit werd een gedenksteen onthuld voor de 2 jaar eerder overleden Canadese Ferrari-piloot. Deze bijdrage kende een grote uitstraling en was voor onze jonge vereniging eigenlijk de eerst officiële activiteit.

DE OFFICIËLE BEVESTIGING

De officiële bevestiging van Ferrari volgde de maand nadien, de brief dateert van 7 mei 1984. Club Ferrari Genk was een feit en de vereniging werd geregistreerd in het boek van de buitenlandse clubs onder het nummer 27. Wat een eer, het geliefkoosde nummer van Gilles. Ingesloten zaten ook de nodige statuten en gebruiksaanwijzigingen voor het internationaal gebrevetteerde logo van het Steigerend paardje en de naam Ferrari. Deze regels zijn de dag van vandaag nog steeds van toepassing. Na ontvangst van deze belangrijke brief volgde op 20 mei 1984 een vergadering van de initiatiefnemers. Want nu werd het serieus, er diende niet alleen een bestuur gekozen te worden, maar ook een voorzitter, ondervoorzitter, penningmeester en secretaris. Het bestuur moest stilaan aan ledenwerving denken, het lidmaatschap bepalen, de lidkaarten drukken, zorgen voor de nodige inkomsten, een programma voor het najaar en voor 1985. Club Ferrari Genk was gelanceerd.

 

DE EERSTE JAREN

Een zeer belangrijk gegeven waarmee we moeten rekening houden is het feit dat wij de laatste 25 jaren een metamorfose hebben ondergaan op gebied van informatica. We schrijven nu dit artikel achtern een computerscherm. Een druk op de knop en het clubblad wordt automatisch afgeleverd aan de drukker en binnen enkele weken ligt het bij U thuis tussen de andere Clubbladen. Een applaus aan Mr. Bill Gates! 25  jaar geleden hadden wij amper een typemachine om brieven te schrijven, ledenbestanden bij te houden, infobladen op te maken, enz... Kopiëren en de posttarieven waren de grootste kosten voor onze vereniging. En vergeten wij niet dat dit een zeer tijdrovend werk was. Maar de passie voor het Steigerend Paardje overtrof alle ongemakken die toen op ons afkwamen. Zo werd al vlug het startschot gegeven om in 1986 uit te pakken met een Clubblad, zelfs tweetalig, Italiaans en Nederlands en met een maandelijkse uitgifte. Een gedurfde uitdaging. Een voorloper van ons huidig Magazine in weliswaar klein formaat. Met dank aan enkele gulle sponsors hadden we zelfs geïnvesteerd in de aankoop van een kopieerapparaat. Maar het was uiteindelijk voor de jonge en onervaren Bestuursleden allemaal een beetje te hoog gegrepen. Na anderhalf jaar werd beslist om ermee te stoppen en terug over te gaan naar de traditionele briefwisseling. De draad werd opnieuw opgenomen bij de viering van ons 10-jarig bestaan. Er werd toen een éénmalige jubileumuitgave uitgebracht. Voor de liefhebbers van memorabilia nog even dit: helaas heeft de club geen exemplaren meer op overschot van zowel de allereerste 2-talige clubbladen als de 10-jarige uitgave. Maar wie weet, misschien kan een poging op Ebay wel resultaten opleveren.

DE UITSTAPPEN

Het jaar 1984 betekende niet alleen de start van onze Club maar ook de laatste keer dat de F1-bolides nog zouden rijden op het circuit van Zolder. De voor ons vlakbij gelegen omloop moest plaats ruimen voor het in een nieuw kleedje gestoken Spa-Francorchamps. Het Ardeense circuit werd vlug opgedoopt tot één van de mooiste omlopen ter wereld. Iedereen kent wel "La Source, Le Raidillion, Blanchimont", bochten waar een piloot nog het verschil kan maken. Daar kon zelfs een vlekkeloze organisatie van het circuit Zolder niet tegen opboksen.

Onze allereerste uitstap dateert al uit het najaar van 1985. De Club besloot om naar de Grote Prijs van Duitsland te gaan op het pas vernieuwde Nurbürgring. Een 30-tal leden hadden zich ingeschreven voor deze busreis. Het werd een succesvolle dag: de deelnemers waren getuige van de overwinning van Michele Alboreto met de 156-85F1. Het was zijn tweede overwinning dat jaar en uiteindelijk zijn beste seizoen bij Ferrari. Hij eindigde op een eervolle 2° WK-plaats achter Alain Prost die toen voor Mclaren-Porche reed. Ondanks het succes van deze eerste uitstap, bleef de opkomst beneden de verwachtingen, deels door de hogere inkomprijzen. Er werd dan ook afgesproken om geen busreizen naar GP's meer in te richten.

In 1986 ontvingen wij een uitnodiging van Ferrari om de fabrieken te bezoeken. Een droom werd werkelijkheid. Met 2 minibusjes vatten wij onze reis aan richting Maranello, de mekka voor iedere Ferrari-fan. Op zaterdag 4 oktober meldden wij ons aan de hoofdingang in Via Abetone Inferiore. Samen met nog enkele andere delegaties van italiaanse Fanclubs kregen wij een uitgebreide rondleiding in alle fabriekshallen van het bedrijf. Een foto maken was toen helemaal geen probleem, getuige de foto's gepubliceerd in dit blad. Iets wat de dag van vandaag helaas niet meer kan, tijden veranderen.

Na de rondleiding hadden wij nog een gesprek met Dhr Stradi Valerio, persoonlijke secretaris van Enzo Ferrari. Wij hadden voor Ing. Ferrari een geschenk en zouden hem persoonlijk overhandingen ipv. het naamloos achter te laten. Een ander medewerker aanhoorde onze verzuchting en zorgde voor deze historische ontmoeting. Wij begaven ons rond de middag aan de ingang van Reparto Corse in de Via A. Ascari. Ferrari was op kantoor en zou rond 13h00 thuis gaan eten. Ons aandringen werd vlug beloond. Een grijze Fiat Croma kwam aangereden en stopte op de binnenkoer van de Gestione Sportiva. Slechts drie bestuursleden mochten even naar hem toe gaan. Het waren Enzo Pilotto, fotograaf van dienst, Roberto Garofani en mijzelf met Het Geschenk, een gegraveerde mijnwerkerslamp. Er volgde een kort gesprek waaruit bleek dat Enzo Ferrari ook goed op de hoogte was rond de emigratie van Italianen naar de steenkoolcités in België. Later hebben wij vernomen dat hij onze mijnlamp een speciale plaats had gegeven in zijn kantoor. Wij waren en zijn tot op de dag van vandaag uitermate trots op dit feit.

 

Na zijn overlijden in 1988 werd "onze" mijnlamp gedurende meerdere jaren tentoongesteld in de Galleria Ferrari. Nu bevindt de lamp zich in de woning van Piero Ferrari.

In de jaren 90 startten wij opnieuw met het inrichten van busreizen naar Grand Prix's. Onze keuze viel op de GP van San Marino in Imola. Een rekensommetje leerde ons dat een weekendje Imola, deels te danken door de goedkopere inkomtickets en de interessante hotelfaciliteiten in het nabij gelegen Rimini, voordeliger was dan naar Francorchamps te trekken. Het geluk was dan ook aan onze zijde : wij kregen ook de kans om meermaals in datzelfde weekend een bezoek te brengen aan de Ferrari-fabrieken. Wij hoeven u niet te zeggen dat zo'n reis snel uitverkocht was. Wij betreuren wel twee feiten : wij zijn gedurende 7 jaar achtereenvolgens naar Imola geweest, van 1992 tot 1998, en helaas heeft in die periode nooit één Ferrari-piloot de GP gewonnen. De tweede markante gebeurtenis is spijtig genoeg het overlijden van Ayrton Senna. Een aantal van onze leden bevonden zich aan de bewuste Tamburello-bocht. Het was in 1994 muisstil in onze bus op de terugreis. De GP van Italië in Monza stond ook regelmatig op het programma. Aangezien de afstand niet zo groot was konden wij perfect vrijdagavond vertrekken en zondagnacht terug in Genk zijn. Maar stilaan werd duidelijk dat onze leden niet meer zozeer geïnteresseerd waren in GP-uitstapjes. Deels door de stijgende entreeprijzen, het beperkte programma en de onbereikbaarheid van onze idolen (denk maar aan de huidige F1-paddock, een ontoegankelijk fort). Er werd meer uitgekeken naar evenementen waar Ferrari centraal staat. Denk maar aan de Ferrari-Days, Finali Mondiali, 50-en 60-jarig bestaan. Of grote meetings zoals Historic GP's, Le Mans Classic, Baden-Baden, Monterey, Mille Miglia en ga zo maar door... Op dergelijke events zie je soms unieke Ferrari's die mee de geschiedenis van het merk gemaakt hebben. Af en toe ontmoet je daar de Ferrari-piloten van weleer. Alles verloopt gemoedelijker en je keert voldaan terug naar huis.

 

DE JUBILEUMVIERINGEN

In 1994 was het zo ver, de Club Ferrari Genk bestond 10 jaar en dat mocht gevierd worden. Wij hadden tijdens onze eerste jaren een goede samenwerking aangeknoopt met Club Ferrari Belgio, de Ferrari Owners Club en dat wierp nu zijn vruchten af. Hun bestuur was uitermate positief bij ons voorstel om een Ferrari-meeting in te richten in Genk. Wij zouden zorgen voor de afspraken met de openbare diensten, een gevarieerd parcours met de nodige stopplaatsen en de logistieke ondersteuning van dit alles. Maar wij wilden meer: wij hadden ons voorgenomen om een deel van de opbrengst van deze manifestatie te schenken aan het Kinderkankerfonds 'De Kleine Prins'. Deze eerste meeting in Genk werd een voltreffer, meer dan 60 deelnemende Ferrari's. Het oude Stadsplein werd omgetoverd tot een slalomparcours waar iedere deelnemer een behendigheidsproef tegen de tijd moest afleggen. Er werd ook gedacht aan de kinderen van De Kleine Prins : zij kregen een rondrit in een Ferrari aangeboden en werden getrakteerd op diverse kinderanimaties opgesteld in de Foyer van het Stadhuis.

Bij de viering van ons 20-jarig bestaan hebben wij opnieuw toenadering gezocht bij Club Ferrari Belgio. Wij kwamen vlug overeen om de eerste etappe van de Ronde van België te organiseren. Voor de niet-kenners: de Ronde van België is de eerste uitstap van het seizoen voor de leden van de Owners Club die deels in Vlaanderen en Wallonië plaatsvindt. Opnieuw was er masale belangstelling. Ditmaal lieten wij de deelnemers kennis maken met de vernieuwde infrastructuur van KRC Genk, de voetbalclub, vervolgens werd koers gezet naar Alden Biesen. Maar de eerste halte was op het Stadhuis van Genk voor de gebruikelijke receptie. Nadien reden een 40-tal Ferrari's in kolonne door de vernieuwde Europalaan. In ons parcours was ook een halte voorzien aan de Cannaerts-hoeve, naar de gelijknamige Voorzitter Joseph Cannaerts van de CFB, maar voor alle duidelijkheid geen familie van mekaar. De rit eindigde uiteindelijk aan het restaurant De Barrier in Houthalen-Helchteren.

En de tijd tikt maar verder, wij zijn nu aanbeland bij ons huidig jubileumviering. 25 jaar Ferrari Club Genk of volgens de huidige officiële benaming Scuderia Ferrari Club Genk. Na de twee vorige treffens voelden wij ons genoodzaakt om een derde meeting in Genk te organiseren of zoals een italiaanse gezegde "Non c'è due senza tre". Maar ook het stadscentrum kende de laatste 25 jaar een metamorfose. Het plein waar destijds een slalom plaats vond moest nu ruimen voor een nieuw handels -en wooncentrum. Konden wij op dit nieuw plein nog de Ferrari's stallen? Dankzij de postieve ingesteldheid van Schepen Luc Dullers en zijn medewerkers, waarvoor nogmaals dank, konden de burocratische perikelen bij zo'n organisatie vlug verholpen worden. En algauw ontvingen wij de toestemming om 25 Ferrari's op het vernieuwde Stadsplein aan het publiek voor te stellen. Meer nog, het lukte ons ook om een Ferrari rood geschilderde demo-vrachtwagen van Iveco Gent naar hier te halen. Dit gaf het geheel nog een mooiere uitstraling.

Al vroeg in de ochtend van zaterdag 19 september werden de talrijke deelnemers ontvangen in het nabij gelegen Carbon Hotel voor een lekker en uitgebreid ontbijt. Een aantal maakten ook van de gelegenheid gebruik om een bezoekje te brengen in de nieuwe winkelstraten. Nadien volgde de traditionele receptie op het Stadhuis. Aangezien ditmaal onze Burgervader, J. Gabriëls, andere verplichtingen had, nam Schepen Dullers de honneurs van het huis waar. Gebruikelijk bij zo'n viering zijn de uitwisseling van geschenken door de jubilaris Scuderia Ferrari Club Genk, CFB en Stad Genk. Rond 11u30 werd het startsein gegeven voor een rondrit doorheen Noord-Limburg. Het uitgestippeld parcours was vrij vlak zonder noemenswaardige hindernissen. Integendeel, er waren zelfs enkele snelle stukken bij waar menig Ferrari-eigenaar zijn Cavallino de teugels gaf. Gevolg: sommige Ferrari's bereikten vrij snel de eindmeet. Scuderia Ferrari Club Genk had haar deelnemers getrakteerd op een ontmoeting met NATO Tiger Squadrons (dit zijn vliegtuigen die het logo van een tijger in hun achtervleugel dragen), gestationeerd op de militaire luchtmachtbasis van Kleine Brogel. Terplaatse kregen de deelnemers een uitgebreid walking dinner aangeboden. En aangezien het die dag prachtig weer was kon iedereen vanop een aangelegde terras in de VIP-ruimte van dichtbij de diverse vliegbewegingen volgen. Een streling voor het oog, ook dankzij de aanwezigheid van enkele deelnemers aan de Sanicole Airshow, zoals de Zwitserse Patrouille, een B-17, een B-25, de Red Bull Flying Bulls P-38, de Royal Jordanian Falcons, de BBMF DC-3 Dakota of de BBMF Spitfire. Tot slot willen wij nogmaals alle medewerkers van Scuderia Ferrari Club Genk, het bestuur van Club Ferrari Belgio, de Stad Genk en de Luchtmachtbasis van Kleine Brogel bedanken voor hun bijdrage bij het slagen van deze bijzondere dag.

Artikel in het nieuwsblad : http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleid=BLBOZ_20090913_002&postcode=3600

Verslag en foto's Giulio G.