3 Maart 2010 - Ferrari Passion Day

Op de algemene vergadering van Zondag wisten we het zeker, we konden naar Maranello. We zouden onze piloten van dichtbij kunnen bewonderen.

Dinsdag om 12u30 had ik afgesproken met Philippe om naar Charleroi te gaan en daar ons vliegtuig te nemen richting Bologna. Op tijd vertrokken en na een aangename vlucht van 1u30 waren we in Italië. Onze huurwagen was gereserveerd, gewoon de sleutels ophalen en met een Alfa Mito naar het heiligdom.

Aangekomen op de Via Abetone Inferione moesten we stoppen, onze auto weigerde nog verder te rijden, want we stonden voor de poorten van het beroemdste automerk ter wereld. De lokroep was te groot en we werden binnen gezogen in de Store. Met het geluid van een F1 werden we verwelkomt! Even rond geneusd en een miniatuurtje van de F60 gekocht, nu was het tijd om een drankje te nuttigen. Maar eerst naar de poort van de Pista di Fiorano voor enkele foto’s. Onderweg nog gestopt aan de gedenksteen van Gilles Villeneuve en een pitsstopke gedaan in de Warmup waar we onze ogen de kost gaven aan de miniaturen en andere hebbedingen. Terwijl we op het terras zaten konden we al genieten van de Ferrari’s die er rondtoerden. Wat is het leven mooi als je bij een biertje ze ziet voorbij zoeven.

De maag begon te protesteren, dus vlug naar Hotel La Fenice om in te checken zodat we konden gaan eten. Ook in het hotel waren andere Scuderia Clubs aanwezig , dus we waren niet alleen.

De bedoeling was om in Ristorante La Montana te eten maar dat was verkeerd gegokt, compleet volzet. Gereserveerd door de andere clubs. We mochten zonder probleem foto’s nemen van de memorablia die er te zien is en met spijt moesten we op zoek naar een andere plaats. Niet getreurd, gelukkig wist ik nog een leuk adresje in de buurt. In Ristorante Cavallino hadden ze nog een tafeltje voor ons en konden we genieten van een heerlijk maal. Gelukkig had ik nog een sticker op zak, dus gewoon gevraagd of we hem aan de ingang mochten bevestigen. Geen probleem en met veel trots de kleuren van onze club pal aan de ingang geplakt. Een kwestie van het hart op de juiste plaats hebben voor onze club. Want dankzij het bestuur konden we dit toch maar meemaken. Mag toch even vermeld worden, niet!

Eerst nog tot aan het standbeeld van Enzo gereden en dan was het tijd om terug naar het hotel te gaan. Morgen moesten we fris en monter zijn voor het evenement. Dus niet te laat in bed.

Na een stevig ontbijt en het uitchecken was het tijd om naar het “ event “ te gaan. We konden onze ogen niet geloven. De verantwoordelijken van de clubs stonden aan te schuiven om de nieuwe lidkaarten in ontvangst te nemen en ze uit te delen aan hun leden. Met honderden waren ze aangekomen en stonden ze te wachten om met busjes naar de piste te worden gebracht.

Eindelijk konden we de magische poort door en het heiligdom betreden, eens door het tunneltje was het een drukte van jewelste. We zagen al dat moois, het bureel van Enzo, de rode Starfighter, de box en op de Piaza M. Schumacher stonden de huidige modellen broederlijk naast elkaar met uitzondering van de F458. Even later werd de F60 in de nieuwe kleuren buiten gereden en het was drummen om een plaatje te schieten. Ondertussen kwamen er enkele Ferrari’s de baan op gereden, alweer een mooi moment om het geluid eens over de piste te horen klinken. Keurig vonden ze hun plaats en konden ze bewonderd worden door de menigte.

Tegen 10u30 was het tijd om naar de tribune te gaan waar de piloten werden verwacht. Eerst kwam Stefano Dominicali , gevolgd door L. Badoer, G. Fisichella en M. Gené. Allen werden ze hartelijk ontvangen, maar zoals het sterren beaamd waren de hoofdrolspelers te laat. Ze lieten 30min op zich wachten, maar onder luid applaus kwamen ze de tribune op. Felipe met een oorverdovend applaus en dan Fernando, van wie we de indruk hadden dat hij al jaren voor de Scuderia reed. In perfect Italiaans stond hij de fans te woord (remember Iceman). Duizenden foto’s werden er gemaakt. Tijd om vragen te beantwoorden. Hoera, mijn vraag was uitgelood in de eerste groep, maar helaas was het onmogelijk om naar voor te gaan. Tussen 2.500 dolle tifosi je doorwringen is echt niet te doen. Dus werd de vraag gesteld, natuurlijk in het Italiaans en helaas niets van begrepen. Hoog tijd om Italiaanse les te volgen!

Na het beantwoorden van de talrijke vragen, was het tijd om de groepsfoto’s te maken en werd de plaats aangeduid waar de verschillende piloten hun handtekeningen zouden geven. Het begin van een trekken en duwen van honderden uitgelaten tifosi!        

Met z’n allen vlogen we naar de box waar Felipe vooraan en Fernando achteraan hadden postgevat. We dachten er dichtbij te staan, maar verkeerd gedacht. Er was een slang systeem geplaatst en dat was aanschuiven. Philippe had meer geluk want een aantal hadden een opening gevonden om er tussen te glippen en hij ook mee. Voor de rest was het geduldig meeschuiven. We wisten, er was een uur uitgetrokken dus tijd zat. Maar dan sloeg het noodlot toe, met nog een tiental mensen voor Philippe werd de poort gesloten en was al ons geduld voor niets geweest. Weg handtekening en foto samen met onze helden. De ontgoocheling was groot bij hen en bij mij die niet het geluk hadden gehad om bij hun idolen te komen. Dus tijd om nog wat fotomateriaal te verzamelen en te poseren bij de verschillende wagens. Ondertussen was er ook een F458 Italia geplaatst en konden we binnen in de persruimte van de Scuderia Ferrari.

Tot er lichte regen begon te vallen en we besloten om naar de Galleria te gaan, aangezien Philippe er nog nooit was geweest. Binnen stonden de 125S en de F2008 (ex Raikkonen) broederlijk naast elkaar. Andere oude F1’s stonden tentoongesteld, waaronder de 126 CK en de 312 T5 van Gilles Villeneuve. Ook de D50 kon ik voor de eerste maal bewonderen. Al dat moois wilden we toch uitgebreid op de gevoelige plaat leggen. Op de eerste verdieping stond een prachtige gele 275 GTB/4, de blauwe FXX n°24 en een 512 S van David Piper zonder de collectie schilderijen niet te vergeten.

Daarna was het tijd om nog wat inkopen te doen. Lekker shoppen in de Galleria waar Philippe zijn allereerste Ferrari T-shirt kocht en ik nog een miniatuurtje vond voor mijn reeds uitgebreide verzameling. We konden het ook niet laten om nog even de Store binnen te lopen en jawel daar werd nog gekocht. De nieuwe Team polo 2010 kon mee naar België, ook bij de damescollectie iets op de kop getikt. Het vrouwtje mag ook pronken met een nieuw kledingstuk, want dat mag toch ook niet ontbreken.

Stilaan was het tijd om richting Bologna te gaan. Nog vlug de innerlijke mens versterkt in een pizzeria en met pijn in het hart moesten we vertrekken. Het was mooi geweest en onderweg werd er nog nagekaart over onze ongelooflijke dag die we hadden meegemaakt. De sleutels afgegeven van onze huurwagen en dan hop naar het vliegtuig. Alles verliep op tijd en na 1u 40 stonden we weer op Belgische bodem.

Dit was weer een uitstap om nooit meer te vergeten.

Met dank aan de club en Giulio die toch weer alles had geregeld. Bedankt!!

Maar één ding is zeker next time I’LL BE BACK !!

Tekst en foto’s

Jean-Marc D.