30 april tot 3 mei 2010 - Monaco Historic GP

30 april tot 3 mei 2010 - Monaco Historic Grand Prix

Na 2 jaar wachten konden we op vrijdag 30 april 2010 terug vertrekken naar Monaco. Deze keer hadden er zich 8 moedigen ingeschreven om naar de Historic te gaan. Er werd gekozen om per vliegtuig naar Nice af te reizen en aldaar 3 nachten te verblijven in hotel Kyriad Nice Port. Carina, Tom en ik waren met de auto naar Zaventem gegaan, Jos en Marleen werden gebracht door hun bereidwillige schoonzoon. Jan, Ingeborg en Luc verkozen met de trein te komen. Om 9u was het verzameluur en iedereen goed op tijd.

Direct ingecheckt om onze vlucht van 11u05 te nemen en met 15 min. vertraging de lucht in. Na 1u45 was de vlucht afgelopen en konden we voet zetten op Franse bodem. Van de luchthaven naar het centrum met het openbaar vervoer duurde maar 20 min. en na een pitsstopke in een plaatselijke bar konden we onze kamers betreden. We kwamen overeen om een broodje te eten en daarna even rond te wandelen langs de beroemde Promenade des Anglais, na de nodige foto’s trokken we terug de binnenstad in, zo op weg naar de jachthaven waar de eerste Ferrari ons stond op te wachten bij de reeds behoorlijke jachten. We konden genieten van al dat moois en we wisten dat dit een voorproefje was van hetgeen we de komende dagen zouden zien in het mondaine Monaco.

    

Na onze wandeling gingen we terug naar het hotel en spraken we af om ergens een restaurantje te zoeken om onze hongerige magen te spijzen. Wat we wel al wisten was dat alle eetgelegenheden de deuren openden om 19u. Dus was er geen haast bij en lieten we ons verleiden om door de smalle winkelstraatjes te kuieren en te genieten van de plaatselijke bezigheden. We waanden ons nu echt op vakantie aan de Côte d’Azur. Op de Place Garibaldi vonden we een uitstekende plaats onder een arcade waar we konden eten. We werden vriendelijk ontvangen en konden kiezen uit een menu du jour: voor elk wat wils. Wat deed het deugd om voor de eerste maal dit jaar te kunnen genieten van een gezellig maal in open lucht. Een mens moet soms met minder tevreden zijn. Na een geslaagde maaltijd, vonden we het dan toch maar tijd om terug naar het hotel te gaan en om te genieten van een welverdiende rust. Afspraak om 8u voor het ontbijt en dan kon het beginnen voor het grote evenement.

Na een stevig ontbijt en een wandeling van 10 min. stonden we aan het station op weg naar Monaco. Deze keer geen probleem met overvolle wagons. In het Prinsdom juist de tickets ophalen (wegens de vulkaanuitbarsting niet opgestuurd) en onderweg konden we al genieten van enkele Ferrari’s die er rondreden. Het avontuur kon beginnen. De eerste supercar mochten we bewonderen: een Enzo met aangepaste nummerplaat. En ja, we konden het niet laten, eerst naar de garage van Monaco Motors waar een rode California ons stond op te wachten. Een F40, F50, 550 Barchetta, 599 en enkele 430 Scuderia’s vulden het atelier. De camera’s flitsten alsof het de eerste maal was dat we ze zagen. Wat zijn we toch gelukkig dat voor dit merk hebben gekozen.

Vooraleer we naar het circuit trokken even langs geweest bij "la mama" van restaurant " la Provence " die me met open armen ontving! Daar hebben we gereserveerd voor het avondmenu. Het was nu wel tijd om naar onze plaatsen te gaan alweer op een geweldige plaats! We konden ze zien bij het uitkomen van de tunnel en door de chicane Tabac en zo naar Piscine. Met zicht op de prachtige jachten en een groot scherm voor onze neus. Geweldig om te zien hoe het werken is om met deze wagens door het nauwe circuit van Monaco te rijden aan toch reeds serieuze snelheden, al dan niet zonder brokken. Het blijft toch rijden op de millimeter en de rails staan verdomd dicht. Dit konden sommigen helaas ondervinden. Zonde hoe enkele bolides waren toegetakeld. Maar ja , alles voor de show....

Terwijl de races verder gingen besloten we om een bezoekje te brengen aan Prince Albert en van boven aan het prinselijk paleis ook wat kiekjes te nemen voor het nageslacht. In de kathedraal stonden we aan de graftombes van Prinses Grace en Prins Rainier. Terug op weg naar beneden hadden we een unieke plek gevonden met zicht op de pitstraat en de laatste bocht naar de finishlijn. We konden gelukkig de box zien van de Scuderia Ferrari. Dan pas besef je maar welke ervaring Felipe en Fernando moeten hebben om met duizeling wekkende snelheid de pitstraat binnen te komen terwijl de afstand akelig kort is. Daar mag echt niets mislopen. We waren het er over eens: dit is toch het meest uitdagende circuit ter wereld dat toch echt niet meer voldoet aan de veiligheidsvoorschriften die men overal moet na leven. Blijkbaar worden er bij Bernie toch met twee maten en gewichten gewerkt en gaat geld hier toch boven alles.

 

Intussen was het stilaan tijd geworden om verder af te dalen en ons op te maken voor de groepsfoto aan Monaco Motors en daarna gezellig te gaan tafelen op het terras dat voor ons was gereserveerd. Voor het gemak hadden we allemaal gekozen voor de dagmenu en werden we bediend door de plaatselijke gastvrouw en haar echtgenoot.

Na onze maaltijd waren we weer op kracht om de volgende etappe aan te vangen en koers te zetten naar het beroemde casinoplein om de pracht te zien van de aankomende " beaumonde" die zich maar al te graag laat bewonderen. Het een drukte van jewelste aan het hotel de Paris en Casino.De supercars stonden broederlijk naast elkaar: een matte Murcielago SV, Veyron, SLR en andere RR’s hadden hun weg gevonden. Maar onze aandacht ging toch naar de iets verderop staande rode bolide. Een F458 Italia trok de menigte naar hem toe en liet zich gewillig fotograferen. Zijn fraaie vormen en lijnen laten niemand onberoerd, het mag gerust gezegd worden, dit is toch één van de allermooiste die er de laatste jaren is buiten gereden in Maranello. Wat mogen ze daar fier op zijn! Aan de leden van het bestuur, laat ons nog eens genieten van het assembleren van deze geweldige volbloed en neem ons mee naar het fabriek.

Het was een spektakel op zich om de auto’s te zien aankomen die werden geparkeerd door de portiers van het Casino rondom het plein. Een delegatie uit Zwitserland had een rally ingericht voor Ferrari’s " Emozioni GTV12 " en stonden mooi naast elkaar opgesteld rond de fontein. Na het nemen van de groepsfoto was ik plots 3 van mijn kinderen kwijt. Jan, Luc en Tom waren verdwenen. Blijkbaar in de ronde nog wat kiekjes nemen maar na een half uur nog steeds geen nieuws. Na een seintje van Ingeborg bleken ze zich aan de pitsen te bevinden en dit zonder ons te verwittigen. Na een preek van Jan’s vrouwtje kwamen ze ons buitenadem tegemoet. Natuurlijk kon dit niet zomaar gebeuren en werden ze op gepaste wijze bestraft!! Direct hun bed in en de dag nadien elk een rondje trakteren... Ge moet ze toch in de hand houden he! We waren op tijd om de laatste trein richting Nice te nemen en na een korte wandeling waren we terug aan het hotel. Na een schitterende dag zou een welverdiende nachtrust ons deugd doen om er morgen weer van te kunnen genieten.

Na een welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt konden we er weer tegenaan om terug naar het Prinsdom te sporen. Na aankomst nog een koffietje genuttigd en we konden er weer tegenaan. De tribunes waren meer gevuld dan gisteren en het was schuiven en duwen om samen te kunnen zitten. Met volle teugen genoten we van de oudjes die over het circuit scheurden en waar spijtig genoeg bij enkele soms grote schade werd aangericht, wat toch niet de bedoeling was. Bij Audi (Auto Union) hadden ze weer 2 wagens uit het museum gehaald en werden bestuurd door koersdirecteur Jacky Ickx en Hans Stuck  met op kop een speciale uitvoering van de Audi R8 GT V10. Wat maken deze monsters een kabaal.

Tussen de middagpauze een broodje verorberd en verder nog wat genoten van al het moois dat in de straten van Monaco rondreed of geparkeerd stond. Natuurlijk deden we nog eens de gebruikelijke rituelen, het rondneuzen aan de vele standjes en kraampjes. Ook de plaatselijke shops werden nog eens bezocht vooraleer het terug tijd was om onze plaats te zoeken op de volle tribunes, waar we in het zonnetje konden genieten van de oude F1 bolides van 1966-1974 en van 1975-1978. Pas dan beseft men hoe het moet zijn geweest om in volle strijd door de straten van het prinsdom te knallen voor de overwinning.

In de eerste race zagen we op groot scherm hoe een Lola in de tunnel zich keihard de muur inboorde met een total loss tot gevolg en natuurlijk safety car. Toch zonde om zo een F1 toe te takelen. Blijkbaar vergeten deze piloten dat het voor de fun is en jaagt de adrenaline zo door het bloed dat ze zich in een F1 race wanen en echt voor de overwinning gaan, ten koste van alles. Ondertussen hadden de vrouwen besloten om er toch even van onder te muizen en van een ijsje te genieten terwijl we van het verdere verloop bleven genieten.

Na de laatste sessie van de F1 te hebben gezien wilden we ook wel een dessert en was het ook aan ons om een créme glaceke te eten. De vrouwkes hadden ook al een gepaste pizzeria gevonden om s’avonds te gaan eten, dus moesten we luisteren. Jan moest nog zijn straf uitzitten en zonder morren sleepte hij ons mee naar een terrasje om ons een lekker biertje te trakteren. Nog wat te hebben rondgewandeld was het intussen tijd om iets te eten en namen we plaats buiten op het terras, ondertussen konden we genieten van het lekker weertje en de voorbijkomende Ferrari’s en andere luxewagens. Na de maaltijd, waren we het eens, dit was een unieke kans om eens het parcours te verkennen. Vanaf  Sainte Devote begon onze tocht richting Casino, afdalend naar Mirabeau, de haarspeldbocht naar de ingang van de tunnel. Daarin besef je pas welke blinde bocht erin ligt en waarom er steeds de muur ingaan. Het ingaan de chicane na uitkomen van de tunnel moet verschrikkelijk zijn voor machine en piloten, dit is ongelooflijk kort. Afdalen naar Tabac, waar de jachten liggen aangemeerd en waar we zaten, op naar Piscine. Zo op weg naar Rascasse om dan zo de pitsen in te duiken. Al vlug stonden we voor de belangrijkste box. Eerst Felipe en dan Fernando, god wat zijn ze klein, wanneer daar al het materiaal in staat heb je nauwelijks plaats om je te draaien.

  

Verderop stonden er nog enkele F1’s in de boxen die hadden deelgenomen aan het evenement o.a. die van Jean-Michel Martin die 2° was geworden in zijn reeks. Na het verlaten van de pitstraat nog een foto genomen van de finishlijn en zo zat ons rondje Monaco erop. Met spijt in het hart moesten we het tot verbeelding sprekende circuit achterlaten. Alvorens Monaco te verlaten, moesten we toch nog eens passeren langs Monaco Motors voor een laatste foto en na een laatste drink was het tijd om terug te keren naar Nice. Het was mooi geweest.

Op maandag waren we allen op tijd uit de veren voor ons laatste ontbijt en klaar voor de terugweg naar huis aan te vangen. Via het openbaar vervoer naar de luchthaven en het zat er bijna op. Om 12u15 stegen we op richting Brussel, waar we iets na 14u terug op Belgische bodem waren, alleen was het veel kouder dan in het zonnige zuiden, maar ja het zat erop. We namen afscheid van elkaar met een prachtig weekend in gedachten en een massa foto’s.

Bedankt Jos, Marleen, Jan, Ingeborg, Luc en Tom voor het toffe gezelschap en hopelijk kunnen we dit nog eens overdoen.

Tekst en foto’s Jean-Marc D.