23 tot 26 November 2017 - Ferrari Fabrieksbezoeken 2017

23 November 2017 stond weer bij vele leden aangestipt als hun hoogtepunt voor dit jaar om Ferrari land te kunnen gaan bezoeken. Dit was de dag dat we vanaf Charleroi South richting Bologna vlogen met Ryanair. Door het feit dat er maar bitter weinig vanuit de Ferrari fabrieken gecommuniceerd werd aangaande het 70-jarig bestaan met bijbehorende festiviteiten, was onze reis in een mum van tijd uitverkocht. Wij, het bestuur met onze secretaris op kop, staken de koppen bijeen om er dit jaar toch iets extra moois van te maken. De mensen van onze vaste verblijfplaats in Italië, meer bepaald die van Hotel Arthur, bezorgden ons enkele leuke en interessante tips en hiermee togen we dan aan de slag. Giulio nam contact op met meerdere interessante musea, fabrieken en dies meer. In samenspraak met de bestuursleden werd er dan iets uitgestippeld waarmee hij dan verder kon.

Eenmaal aangekomen in Bologna, stond aan de luchthaven een autocar op ons te wachten. Ze bracht ons rechtstreeks naar het M.E.F. waar er dit jaar een tentoonstelling was met als thema "driving with the stars". Zoals naar gewoonte stonden er weer meerdere exclusieve wagens opgesteld waarbij o.a. de Ferrari 330 GTC van de Belgische Prinses Liliane de Rethy, de levensgezellin van Koning Leopold 3. Verder stonden er ook nog enkele one off’s en ander mooi Ferrari geweld. Nadien reden we dan verder naar hotel Arthur waar we hartelijk ontvangen werden met een hapje en een drankje. Het werd stilaan tijd voor het diner en we reden naar Agriturismo il piccolo mugnaio. Een nieuw restaurant voor ons en het moet gezegd worden het eten was er top. Als afsluiter werd er Limoncello op tafel gezet en even later zat de sfeer er goed in en die kreeg nadien in het hotel nog een vervolg aan de bar..

Na een goede nachtrust reden we de volgende ochtend eerst naar koetswerkbouwer Zanasi waar er prachtexemplaren van Stijgerende Paarden stonden en dit van alle leeftijden. Nog een geluk dat er voor velen de ogen vastzitten want anders waren ze ze kwijt. Dit was echter nog maar een voorproefje van wat er nog komen moest. We reden verder naar Panini. Jep, de firma die wereldberoemd werd met de uitgifte van de Paninistickers. In feite is het een grote boerderij met een oppervlakte van 320 Ha. waar er Parmigiani kaas geproduceerd wordt. Annex hebben ze ook nog een prachtige collectie van Maserati’s. Voor ieder wat wils dus. De lunch hadden we dan in Antica Osteria Cacciatori, ons aller welbekend. Na de lunch reden we dan verder naar één van de hoogtepunten van de reis: een bezoek aan de nieuwe fabrieken van Pagani. We gingen binnen en onmiddellijk bekroop er ons een waauwgevoel. De werkplaats was ingericht als een centraal plein afgeboord met antieke lantaarnpalen en een gebouw met een heus uurwerk met klok. De wagens, er worden zo’n 20 à 25 wagens per jaar gemaakt, staan op het plein met een vloer van parket. Als je het niet gezien hebt, geloof je het ook niet. Nadien mochten we nog wat rondstruinen in de toonzaal waar meerdere van die topwagens opgesteld staan. Dit overtreft in feite Ferrari op meerdere vlakken.

Met leed en moeite kregen we iedereen terug in bus om naar een volgend hoogtepunt van onze reis te gaan. De ondertussen wereldberoemde collectie van Mario Ringhini stond als volgende op het programma. Hier staat het begin van de auto en dit dan in tegenstelling van wat er bij Pagani staat. Van een shock gesproken. Maar iedereen zette er zich snel overheen. Logisch want hier staat echte geschiedenis. Gaande van de eerste echte Mercedes, de koets, via Scat, Bugatti, oude Rolls Royce, Ford A, Fiat, Alfa Romeo, Lancia, Ferrari, Maserati enz. Nadien reden we naar onze laatste stop van de dag, Giacobazzi. Hij was indertijd de sponsor van Gilles Villeneuve. Hier worden er wijnen geproduceerd. We kregen er een rondleiding over het hoe en wat hiervan. Tussendoor wandelden we nog door hun collectie van mooie en unieke wagens. De rondleiding eindigde in hun verkoopzaal, of wat dacht je. Nadien reden we verder naar het hotel waar we ons opfristen om te gaan dineren in Ristorante da Pasticcino. Moet het gezegd, dit is een restaurant met naam en faam en het was er ook naar. Zoals stilaan naar gewoonte werd de avond door de die hards afgesloten in de bar van het hotel.

De volgende ochtend, we waren ondertussen al zaterdag, reden naar de woning van Luciano Pavarotti die ondertussen omgebouwd was naar een museum. Menigeen was hiervan niet op de hoogte en begreep het niet echt. Onze secretaris had dit nog toegevoegd aan het programma en ik moet zeggen dat hij geslaagd was in zijn verrassing. We kregen een goede uitleg van de gidsen en mochten door heel zijn woning, van kelder tot op zolder, rustig rondlopen en een kijkje nemen.

Nadien kwam dan het hoogtepunt van de reis, het bezoek aan de Ferrari fabrieken annex gestione sportiva en een lunch in Il Podio, het bedrijfsrestaurant. Hierna was iedereen vrij om te shoppen maar eerst werden nog even de entreekaarten verdeelt voor een bezoekje aan het Museo. Omstreeks 18.00 uur stapten we dan terug op de bus en reden nog even naar Boni, een producent van Aceto Balsamico. Ook hier kregen we een meer dan interessante uitleg over de produktie hiervan. Afgesloten werd er nog met een proeverij. Hierna we terug naar het hotel te gaan om ons op te maken voor het diner. Dit jaar werd er gekozen voor Ristorante El Sombrero. Ook weer een nieuw restaurant voor ons. In dit restaurant kwam ene M. Schumacher regelmatig met zijn team eten. Het eten was er uitstekend van kwaliteit maar meerdere mensen kregen hun bord niet leeg wegens meer dan voldoende. Als nagerecht volgde er een lekkere taart met de naam van club op. Als afsluiter werd er nog een afzakkertje gepresenteerd door de zaak en de sfeer zat er natuurlijk ook weer onmiddellijk in. Onze voorzitter en een sponsorlid, de naam mocht ik niet zeggen hè Jules, kropen op de tafel om nog even een nummertje op te voeren. Nadien reden we dan terug naar ons hotel voor een laatste nachtrust vooraleer we de volgende ochtend terug keerden naar België. Iedereen was uiterst tevreden over de reis en in speciaal aan Museo Pavarotti waar velen met open mond hadden rondgelopen.

Bij deze wensen wij, het bestuur, nog iedereen te bedanken voor de goede en gezellige sfeer en voor iedereen ondertussen al een prettige Kerst en een gelukkig Nieuwjaar en moge hopelijk het Stijgerend Paard volgend jaar de Ster vanuit Stuttgart meermaals zijn staart laten zien.