24 September 2017 - The Prancing Horse meets Darco
Zondag 24 september, eindelijk onze rondrit anno 2017. Omdat we in het voorjaar onze rondrit wegens omstandigheden niet konden laten doorgaan, hadden we gekozen voor zondag 24/9. Eigenlijk hadden we goed gegokt want er was een Indian summer opgedoken.
’s Morgens was er wel wat mist maar tegen elven toen onze deelnemers vertrokken, alles samen een 20 tal wagens, was de zon al volop van de partij. We kwamen samen in C-mine te Genk, de oude mijngebouwen van Winterslag. Vanaf 9.00 uur konden ze er terecht voor een heerlijk ontbijt en voor sommigen onder hun ook een eerste kennismaking met zowel de club als met de anciens onder ons. In deze toch wel unieke setting werden de wagens mooi opgesteld en menig al dan niet toevallige passant, keek verrast op toen ze de bolides uit Maranello mooi opgesteld naast elkaar zagen staan.
Ook mooi was dat er verschillende Old timer motorfietsen “toevallig” langskwamen en hun unieke stukken naast de Ferrari’s plaatsten. Zoals gezegd werd er om 11 uur vertrokken nadat onze voorzitter, met de stilaan traditionele speech maar deze keer niet van op een stoel, maar van op een tafel, had gedaan. Bart en Rocco overhandigden de deelnemers het roadbook en weg waren ze voor de eerste etappe. Deze voerde hun door het Maasland met zijn wondermooie maasdorpjes richting Sentower Park in Opglabbeek. Eenmaal daar aangekomen werd er druk gepraat over hun wedervaren onderweg en dit op het terras bij drankje en met springpaarden onder hun neus. Prachtige paarden overigens. Nadien zouden we een rondleiding krijgen in de manege en de stallen, maar dit ging helaas niet door omdat de gids door onvoorziene omstandigheden niet was komen opdagen. We mochten wel even een kijkje nemen in de indoorhal waar er aan competitie gedaan werd. Echter niet vandaag want even verderop in Lanaken, was er de jaarlijkse hoogmis voor de paardenliefhebbers. Dit weekend hield de wereldbekende stoeterij Melchior zijn opendeurdag, weliswaar enkel voor een exclusief publiek. Er werden daar ook rondleidingen gegeven. Misschien was er daar een gids die eigenlijk elders moest zijn. Nu, het zei dan maar zo en we reden dan verder naar onze tweede stop in Meeuwen-Gruitrode.
We gingen op bezoek bij een beeldhouwer die stilaan toch wel Europese naam en faam begint te krijgen: Leo Camps. Vroeger werkte hij veel met stenen beelden maar tegenwoordig werkt hij meer met brons dat hij op een unieke wijze samenstelt. We wandelden eerst door het Boenderbos want zo heet zijn openlucht tentoonstellingsruimte, om dan vervolgens in zijn mooie tuin terecht te komen waar er nog meer prachtige beelden staan. We kregen er een degelijke uitleg van de betekenis van de beelden zoals hij het ziet. Nadien verhuisden we naar zijn atelier waar we een inzage kregen in zijn werkwijze, vanaf het gieten van bronzen platen tot aan het afwerken van zijn creatie. Het was interessant om horen en interesse was er ook meer dan genoeg, dat merkte je aan de vele vragen die hem werden gesteld. Hij vertelde ons ook waar sommige van zijn beelden staan. Eentje staat er aan de bron van de Rijn, andere zijn dan weer verspreid over heel Europa zelfs tot in Siberië toe. Tot onze, het bestuur, verbazing was dit echt het hoogtepunt geworden van onze rondrit. Gelukkig maar want Sentower was een afknapper geworden in onze ogen.
Nu etappe drie. We vertrokken bij de kunstenaar en zetten koers richting Heppen. Heppen is een deelgemeente van Leopoldsburg. Leopoldsburg was vroeger een echte kazernestad en we moesten dus via de ondertussen al oudere militaire installaties doorrijden om er te geraken. Na een kleine drie kwartier rijden kwamen we dan aan bij hoeve Coletje. Dit was het eindpunt van onze rondrit en hier werd dan ook afgesloten met een diner. De wagens werden mooi naast elkaar opgesteld op een door de zaakvoerder voorziene parking. Ondertussen namen de deelnemers reeds plaats op het terras aan de zaak voor een drankje en natuurlijk ook om hun wedervaren van vandaag onder elkaar tot in de details te bespreken. Opvallend was dat het onderwerp Leo Camps regelmatig in de gesprekken terug kwam. Enige tijd later werden we uitgenodigd om aan tafel te gaan. Na een voorgerecht van goede kwaliteit kwam dan de hoofdschotel afgerond met een lekker dessert.
Stilaan werd het dan tijd om huiswaarts te keren want de zon verdween stilaan achter de horizon en menig deelnemer had nog een eindje rijden voor de boeg eer ze terug thuis waren. Ze bedankten ons, het aanwezige bestuur, voor de mooie dag en de prettige herinneringen die ze zullen overhouden aan deze uitstap. Wijzelf waren ook tevreden ondanks het ontbreken van de gids op Sentower Park, maar Leo Camps had dit ruimschoots gecompenseerd.
Hopelijk tot 2018 voor een volgende rondrit, en nogmaals bedankt aan allen die deze rondrit hebben helpen doen slagen.
